Zawód: tłumacz audiowizualny

Kiedy wyjeżdżałam do Francji, byłam na pierwszym roku magisterki na kierunku lingwistyka stosowana na UMCS [Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej – przyp. red.] w Lublinie. Na początku wyjazd na Erasmusa traktowałam jako nagrodę pocieszenia, bo po licencjacie bardzo chciałam pojechać do Kanady, ale z różnych względów mi nie wyszło.

Miałam silną potrzebę zmiany miejsca, a Erasmus wydawał mi się najbardziej dostępną opcją wyjazdu za granicę, między innymi dzięki stypendium, które dostaje się na start.

Powiedziałam sobie: uczysz się francuskiego dziesięć lat, więc sprawdź się, czy naprawdę umiesz mówić w tym języku. Okazało się, że tak. (...) Kiedy pewnego dnia wracałam z zajęć, zadzwonił do mnie wykładowca i powiedział, że szukają kogoś do przetłumaczenia francuskiego filmu na język polski. Dodał, że to dokument o sztuce, a ja miałabym zrobić tłumaczenie ze słuchu. Na początku byłam przerażona, bo nie wiedziałam, czy podołam wyzwaniu. Ale pomyślałam, że jeżeli nawet czegoś nie wyłapię ze słuchu, to przecież mogą mi w tym pomóc znajomi Francuzi ze studiów. Filmy dokumentalne mają taką specyfikę, że są przegadane, a dla tłumacza najwygodniej jest, kiedy film ma mało dialogów, bo zleceniodawca płaci od tego, ile trwa dany odcinek, a nie ile ma w sobie tekstu [śmiech]. Na początku dostałam tylko kilka odcinków, żeby się sprawdzić. Przetłumaczyłam je i otrzymałam informację zwrotną, że był to jeden z lepszych tekstów, jakie lektor czytał tego dnia. Od tego momentu poczułam się pewnie i zaczęłam robić kolejne tłumaczenia.

W ciągu kilku miesięcy przetłumaczyłam ponad trzydzieści godzin materiału filmowego. Robiłam to po zajęciach na studiach, kiedy tylko miałam czas. (...)

To na Erasmusie nauczyłam się odwagi, by robić trudne rzeczy. Bo to nie jest takie oczywiste, że jedziesz do obcego kraju i tam zaczynasz swoje życie zawodowe.

Updated on Dienstag, 23/07/2024