Premier powojennych Włoszech, Alcide de Gasperi (1881–1954), był ojcem założycielem UE: „Europa będzie trwać, a wszystkie państwa cieszyć się będą swym szczęściem”. Urodzony w mniejszości włoskiej w południowym Tyrolu, studiował w Wiedniu i aktywnie walczył o jedność Europy. W 1919 roku współzałożył Włoska Partię Ludową. Więziony później przez faszystów. W czasie II wojny światowej przyczynił się do powstania partii Chrześcijańska Demokracja.

Altiero Spinelli (1907–86) został przez włoskich faszystów zamknięty w więzieniu na 16 lat. Nie złamało to jednak jego ducha. Odważny komunista stał się „prorokiem”, „ojcem chrzestnym” UE i wpłynął na wiele ważnych traktatów europejskich. Marzenie deputowanego do Parlamentu Europejskiego o superpaństwie zaczęło przybierać realne kształty po II wojnie światowej, gdy stworzył Europejski Ruch Federalistyczny we Włoszech.

Każdy obywatel Niemiec urodzony po 2005 roku żył w czasach tylko jednego kanclerza – Angeli Merkel (ur. 1954). Przewodnicząca Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej, z wykształcenia chemik, dorastała za murem berlińskim w Niemieckiej Republice Demokratycznej. Jest najdłużej urzędującym przywódcą ze wszystkich krajów Unii i przodującym politykiem w kwestiach rozwiązywania bieżących problemów europejskich. W 2008 roku otrzymała Międzynarodową Nagrodę Karola Wielkiego za pracę na rzecz zjednoczenia Europy. Pieszczotliwie nazywana jest „Mutti” („Mamuśka”).

Gdy António Guterres (ur. 1949) pełnił urząd premiera, odwiedzał podobno slumsy w pobliżu Lizbony, by uczyć dzieci matematyki. Inżynier i nauczyciel akademicki, wstąpił do Partii Socjalistycznej po upadku dyktatury w 1974 roku. Później był komisarzem Narodów Zjednoczonych ds. uchodźców i przewodniczącym Rady Europejskiej. Obecnie sprawuje urząd sekretarza generalnego ONZ i angażuje się w promowanie odpowiedzialności społecznej.

Mimo istnienia Cesarstwa Bizantyjskiego na wschodzie i rządów papieża na południu ambicją Karola Wielkiego (742–814) było zjednoczenie Europy Zachodniej. „Twórca Europy” i święty cesarz rzymski, ten legendarny król Franków używał taktyki wojennej do podboju Europy. Imperium Karola Wielkiego obejmowało tereny dzisiejszej Belgii, Luksemburga, Francji, Niemiec, Holandii, północnych Włoch i Hiszpanii.

Met zijn ideologie van het 'Gaullisme' vocht Charles de Gaulle (1890-1970) in de Eerste Wereldoorlog, echter ging hij in ballingschap tijdens de Tweede Wereldoorlog en leidde de Vrije Fransen vanuit Londen. In 1959 werd hij de eerste president van de Vijfde Republiek. Hij steunde het idee van een vrij en verenigd Europa en bouwde een Frans-Duitse samenwerking op, de hoeksteen van de Europese Economische Gemeenschap.

Emmanuel Macron, ósmy prezydent V Republiki Francuskiej, poprowadził nowo powstały ruch polityczny „En Marche!” do zwycięstwa w wyborach prezydenckich w 2017 roku. Student filozofii, pasjonat literatury i kultury, w 2004 roku ukończył studia na Ecole Nationale d’Administration (ENA). Macron opracował „jasny i ambitny” plan działania dla Europy, uznawany za kamień węgielny jego prezydentury. W maju 2018 roku otrzymał Międzynarodową Nagrodę Karola Wielkiego za stworzenie wizji nowoczesnej Europy.

Rozbijały okna i urządzały strajki głodowe, wszystko w ramach niestrudzonej kampanii na rzecz nadania kobietom w Wielkiej Brytanii praw wyborczych. Emmeline Pankhurst (1858–1928), liderka sufrażystek, wielokrotnie więziona, zmarła miesiąc przed tym, jak jej marzenie stało się rzeczywistością. Mobilizowała kobiety do udziału w wysiłkach wojennych, co przyczyniło się do przekonania rządu do ich sprawy.

Największą spuścizną Helmuta Kohla (1930–2017), kanclerza Niemiec w latach 1982–1998, jest traktat z Maastricht z roku 1992, który przekształcił Wspólnotę Europejską w UE, oraz wprowadzenie waluty euro. W czasie, gdy sprawował urząd kanclerza, runął mur berliński i zakończyła się zimna wojna, co sprawiło, że stał się kluczową postacią w procesie zjednoczenia Niemiec. Helmutowi Kohlowi przyznano honorowe obywatelstwo Europy. Znany był też z nieustannego poszukiwania coraz lepszych rozwiązań dla rozwoju Europy.

Jacques Delors (ur. 1925) jest ojcem współczesnej Unii Europejskiej. Jako Przewodniczący Komisji Europejskiej w latach 1985–1995 był głównym twórcą waluty euro. Internacjonalista i były minister finansów Francji z ramienia Partii Socjalistycznej, opowiadał się za „Europą społeczną” i wspólnymi wartościami sprawiedliwości i przyzwoitości.

Choć nigdy nie zajmował stanowiska w urzędzie publicznym, Jean Monnet (1888–1979), francuski polityk i ekonomista, miał ogromny wpływ na zjednoczenie się Europy i powstanie UE: „My nie tworzymy koalicji państw, my jednoczymy ludzi”. Urodzony w rodzinie handlarzy koniaku, mieszkał w Londynie i podróżował po całym świecie, propagując integrację francuskiego i niemieckiego przemysłu węgla i stali.

Nazywany „papieżem pielgrzymem”, Karol Józef Wojtyła (1920–2005) był pierwszym od 455 lat przywódcą Kościoła katolickiego, który nie pochodził z Włoch. Jako papież Jan Paweł II odbył więcej pielgrzymek niż wszyscy jego poprzednicy razem wzięci. Jego rewolucyjne nauczanie o godności człowieka ośmieliło różne narody do buntu przeciw reżimom politycznym, tak jak to miało miejsce w Polsce, jego kraju ojczystym. Jego wizja Europy to „unia narodów” zbudowana w oparciu o więzi duchowe i gospodarcze.