Maria Skłodowska–Curie (1867–1934), polsko–francuska chemiczka i fizyczka, zmieniła świat nauki. Jej rewolucyjne prace z zakresu radioaktywności i radioaktywnych izotopów pomogły w rozwinięciu nowoczesnych technik prześwietleń rentgenowskich i nowych metod leczenia raka. Była pierwszą kobietą dwukrotnie uhonorowaną Nagrodą Nobla, a jej imieniem nazwano program UE „Działania Marii Skłodowskiej-Curie”.
Jeden z „ojców założycieli Unii Europejskiej”, były premier Francji i minister spraw zagranicznych, Robert Schuman (1886–1963), najbardziej znany jest ze słynnej deklaracji z 9 maja 1950 roku. Zaproponował polityczną i gospodarczą integrację Europy Zachodniej, co doprowadziło do powstania Wspólnoty Europejskiej, przekształconej później w Unię Europejską. Podpisanie Deklaracji Schumana upamiętnia Dzień Europy, obchodzony corocznie 9 maja.
Samantha Cristoforetti (ur. 1977), włoska astronautka i pilot wojskowy, w 2004 i 2005 roku spędziła prawie 200 dni na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej i była pierwszą osobą, która zaparzyła espresso w kosmosie. Do niedawna była to najdłuższa misja kobiety w kosmosie. Samantha uważa, że na spełnienie „marzenia o podróży w kosmos” pozwoliła jej „wspaniała edukacja, ciężka praca i odrobina szczęścia”. Trzykrotnie brała udział w programie Erasmus+ – studiowała w Niemczech, Francji i we Włoszech.
Ada Lovelace (1815–52), brytyjska matematyczka, uznawana jest za pierwszego programistę komputerowego. Jej największym dziełem jest praca akademicka na temat komputera zwanego „maszyną analityczną”. Urządzenie nigdy jednak nie powstało. Jej wizjonerskie prace, od opisania maszyny latającej (w wieku 12 lat), do zapisania pierwszego algorytmu z zamiarem wykonania na maszynie, są cenione do dzisiaj.
Premier powojennych Włoszech, Alcide de Gasperi (1881–1954), był ojcem założycielem UE: „Europa będzie trwać, a wszystkie państwa cieszyć się będą swym szczęściem”. Urodzony w mniejszości włoskiej w południowym Tyrolu, studiował w Wiedniu i aktywnie walczył o jedność Europy. W 1919 roku współzałożył Włoska Partię Ludową. Więziony później przez faszystów. W czasie II wojny światowej przyczynił się do powstania partii Chrześcijańska Demokracja.
Gdy António Guterres (ur. 1949) pełnił urząd premiera, odwiedzał podobno slumsy w pobliżu Lizbony, by uczyć dzieci matematyki. Inżynier i nauczyciel akademicki, wstąpił do Partii Socjalistycznej po upadku dyktatury w 1974 roku. Później był komisarzem Narodów Zjednoczonych ds. uchodźców i przewodniczącym Rady Europejskiej. Obecnie sprawuje urząd sekretarza generalnego ONZ i angażuje się w promowanie odpowiedzialności społecznej.
Mimo istnienia Cesarstwa Bizantyjskiego na wschodzie i rządów papieża na południu ambicją Karola Wielkiego (742–814) było zjednoczenie Europy Zachodniej. „Twórca Europy” i święty cesarz rzymski, ten legendarny król Franków używał taktyki wojennej do podboju Europy. Imperium Karola Wielkiego obejmowało tereny dzisiejszej Belgii, Luksemburga, Francji, Niemiec, Holandii, północnych Włoch i Hiszpanii.
Charlie Chaplin (1889–1977), którego znakami szczególnymi był charakterystyczny chód, melonik i ekscentryczny wąsik, jest jednym z najwybitniejszych komików XX wieku. Urodzony w biednej rodzinie w Londynie, grał ekscentryczne postacie, np. pijanego włóczęgę czy wielkiego dyktatora, łącząc patos z komedią. Po nadejściu epoki kina dźwiękowego Chaplin zaczął pracować jako pisarz, kompozytor i reżyser.
Rozbijały okna i urządzały strajki głodowe, wszystko w ramach niestrudzonej kampanii na rzecz nadania kobietom w Wielkiej Brytanii praw wyborczych. Emmeline Pankhurst (1858–1928), liderka sufrażystek, wielokrotnie więziona, zmarła miesiąc przed tym, jak jej marzenie stało się rzeczywistością. Mobilizowała kobiety do udziału w wysiłkach wojennych, co przyczyniło się do przekonania rządu do ich sprawy.
Twórczyni nowoczesnego pielęgniarstwa, Brytyjka Florence Nightingale (1820–1910), nie godziła się na rolę kobiety narzucaną przez obyczajowość wiktoriańskiej Anglii. Uczyła się w Niemczech i odwiedzała szpitale w Paryżu i Rzymie. Zdobycie poparcia dla działalności humanitarnej podczas wojny krymskiej pomogło „damie z lampą” przeforsować wprowadzenie reformy opieki zdrowotnej w Europie.
