Hoe het allemaal begon

Het idee om in Italië te wonen begon te groeien toen ik in België enkele Italiaanse lessen volgde. De taal en cultuur maakten me nieuwsgierig. Na mijn studies Psychologie voelde ik bovendien de behoefte om met mijn handen te werken en deel uit te maken van een team. 

Toen ik op Instagram zag dat Ostello Monte Barro op zoek was naar vrijwilligers, twijfelde ik geen seconde. Ik stuurde hen meteen een e-mail met mijn CV en motivatie... en plots stond ik midden in de Italiaanse bergen!

Leven en werken in een eco-hostel

Het vrijwilligerswerk in het eco-hostel maakt me echt gelukkig. Elke dag ziet er anders uit: schoonmaken, receptie, onderhoud of social mediamanagement. Mijn favoriete taak is het schilderen van muren en kasten. Een ontspannende taak, vooral met wat muziek of een podcast op de achtergrond. Dat creatieve aspect is iets wat ik enorm waardeer aan dit project.

Ons vrijwilligersteam is een mix van culturen, talen en wereldbeelden. Het samenwerken met zo’n diverse groep heeft me geleerd dat hulp vragen geen teken van zwakte is, maar net een kracht. 

Het vrijwilligerswerk in het eco-hostel maakt me echt gelukkig. Elke dag ziet er anders uit: schoonmaken, receptie, onderhoud of social mediamanagement. Mijn favoriete taak is het schilderen van muren en kasten. Een ontspannende taak, vooral met wat muziek of een podcast op de achtergrond. Dat creatieve aspect is iets wat ik enorm waardeer aan dit project.

Ons vrijwilligersteam is een mix van culturen, talen en wereldbeelden. Het samenwerken met zo’n diverse groep heeft me geleerd dat hulp vragen geen teken van zwakte is, maar net een kracht. 

De warmte van Italië

Mijn eerste indruk toen ik aankwam, was dat mensen hier de tijd nemen om met elkaar te praten. De andere vrijwilligers, het personeel en de locals waren heel warm en gastvrij. Zelfs tijdens het hiken kom ik vaak mensen tegen die graag een babbeltje slaan in het Italiaans. We praten over natuur, familie, de toekomst… Ik waardeer de Italiaanse manier van verhalen delen, tijd maken voor elkaar en samen eten. De gastvrijheid van de Italiaanse mensen is iets wat ik wil meenemen in mijn toekomstige leven. Delen brengt vreugde voor zowel jezelf als voor anderen!

Momenten om nooit te vergeten

Momenten die ik niet zal vergeten, zijn onze maandelijkse chique etentjes, speciaal voor de vrijwilligers. We noemen het Gala Night. Het is een excuus om ons mooi op te kleden en samen quality time door te brengen. Een keer tijdens zo’n gala-avond klopte een gast aan de deur die gereedschap nodig had om iets te repareren. Wij gingen in onze elegante outfits samen op zoek naar een schroevendraaier. De situatie paste totaal niet bij hoe we eruitzagen en dat maakte het juist zo grappig! Het leven in het hostel is nooit saai.

Wordt vervolgd...

Wat ooit bedoeld was als een tijdelijk hoofdstuk in mijn leven, voelt nu als een boek dat ik nog niet wil sluiten. Ik ben nog niet klaar om Italië, de bergen en de nieuwe vrienden die ik hier heb gemaakt, achter me te laten. Wordt vervolgd...

Ik ben oprecht dankbaar voor alles wat ik heb geleerd in het hostel, de vriendschappen die ik heb gesloten en het prachtige berguitzicht dat ik had tijdens het douchen.

Ci vediamo, Monte Barro!

Updated on Dinsdag, 09/12/2025

Fathi F.F. Ali is afkomstig uit Palestina. Hij is sinds enkele maanden aan de slag als vrijwilliger bij Palestina Solidariteit via het European Solidarity Corps.

Fathi in het kort

Ik ben 23 jaar oud en kom uit de stad Nablus op de Westelijke Jordaanoever. Ik woonde bij mijn familie. Mijn moeder is politieagent en mijn vader werkt in een ziekenhuis. Ik ben opgeleid als computeringenieur, maar had zelf geen job. Dus deed ik wat klusjes in huis, zoals zorgen voor drinkbaar water. Dat water moesten we elders kopen en omdat we geen auto hadden, moesten we het te voet dragen. Fietsen is geen optie in onze regio.

Turbulente omgeving

Toen ik klaar was met de universiteit, begon de oorlog. Zodra ik ‘s ochtends mijn ogen opendeed, keek ik op mijn telefoon om te zien wat er aan de hand was. Veel van mijn vrienden werden slecht behandeld. Via Telegram konden we elkaar op de hoogte houden. Maar je moest voorzichtig zijn, want bij elk controlepunt checkten ze je telefoon. En als je Telegram had, vonden ze dat al verdacht.

European Solidarity Corps

Ik wilde meer van de wereld zien dan mijn telefoon- en computerscherm. Dus begon ik Engels te leren en ging op zoek naar kansen om internationale ervaring op te doen. Een paar van mijn vrienden deden mee aan Erasmus+. Ze gingen naar landen als Italië en kwamen terug met een heel andere kijk. Het idee om naar een ander land te gaan en daar zelf iets te doen voor anderen sprak me enorm aan. Dus bekeek ik de mogelijkheden binnen het European Solidarity Corps en zocht plekken waar ik vrijwilligerswerk kon doen.

Vrijwilliger in België

Hier in België ziet mijn dag er volledig anders uit. Ik word elke ochtend vroeg wakker, ontbijt en neem de bus naar het kantoor van Palestina Solidariteit in Antwerpen. Na een lange werkdag keer ik terug naar mijn Belgische gastgezin in Rupelmonde. Ze zijn echt aardig en respectvol, en ik ben dol op hen. In het weekend bekijken we wat we samen kunnen doen. Ik heb hier ook een fiets en dat vind ik echt geweldig! Ik kan naar het dorp gaan, naar de moskee, of gewoon een lekker broodje kopen. Soms fiets ik wel drie uur lang gewoon in de natuur en vergeet al mijn zorgen. Hier voel ik me veilig en vrij. Daardoor groeit mijn zelfvertrouwen.

Ervaring met impact

Mijn takenpakket als vrijwilliger en de doelstellingen van de organisatie zijn me op het lijf geschreven. Palestina Solidariteit is een organisatie die steunt op de expertise van vrijwilligers. Met mijn IT-kennis kan ik een tastbare bijdrage leveren door de website up-to-date te houden en verder te professionaliseren. Door met mensen uit verschillende culturen te werken, leer je jezelf ook beter kennen en word je zelfverzekerder. Ik kwam terecht in een professionele omgeving en een fijne organisatie met vriendelijke collega's. Dat heeft mijn manier van denken en mijn kijk op de wereld veranderd. In Palestina is het moeilijk om vertrouwen te hebben in de situatie. Je weet niet wat er morgen zal gebeuren. In België is het vergelijkbaar met de regen, die kan elke dag vallen.

Internationale kansen

Het belang van programma’s als Erasmus+ en het European Solidarity Corps is niet te onderschatten. Die programma’s openen echt deuren. Een concreet voorbeeld: toen een Palestijnse vriend een visum aanvroeg voor Spanje, werd dat geweigerd. Dankzij mijn deelname aan het European Solidarity Corps, kreeg ik wel een visum voor België.

En dus moeten we onze manier van denken veranderen die al 75 jaar gevormd is door conflict. Dat kan door de nieuwe generaties op te leiden. Het kan even duren, maar wat we leren in onze schoolboeken heeft invloed op hoe we naar de anderen kijken. We moeten ook geloven in ons rechtssysteem. Als er misdaden gepleegd worden, moeten we de daders voor de rechter brengen in plaats van wraak te nemen. Die muur moet verdwijnen en het geweld moeten we vervangen door vrede.”

Updated on Woensdag, 18/12/2024

Voor Mubarak, een jonge jeugdrader uit Gent, was de internationale jongerenuitwisseling meer dan een evenement: het was een kans om diepgaande verbindingen te leggen met jongeren uit verschillende landen. Mubarak ontdekte veel gemeenschappelijke interesses met de deelnemers uit Oostenrijk en Duitsland, terwijl ze ideeën uitwisselden over belangrijke thema’s zoals klimaat, mobiliteit en vrije tijd. Hij was vooral onder de indruk van het besef dat jeugdraden door heel Europa vaak dezelfde prioriteiten delen.

“Wat deze week zo speciaal voor mij maakte, was de Europese verbinding tussen jongeren,” vertelt Mubarak. Door deel te nemen aan debatten over het verlagen van de kiesleeftijd naar 16 en gesprekken over klimaatactie, kreeg Mubarak nieuwe inzichten in de gedeelde uitdagingen en kansen voor de Europese jeugd.

Mubaraks belangrijkste les van de uitwisseling was het krachtige gevoel van eenheid onder jongeren, ondanks hun verschillende achtergronden en culturen. Hij waardeerde ook hoe de uitwisseling jongereninitiatieven en ruimtes zoals Broei en Overkop in de schijnwerpers zette. Voor Mubarak verbreedden deze ontmoetingen niet alleen zijn wereldbeeld, maar versterkten ze ook zijn overtuiging in de onderlinge verbondenheid van de Europese jeugd.

“Hier ontmoet je de toekomst!” concludeert Mubarak, en hij spoort jongeren aan om kansen zoals deze uitwisseling te omarmen en sterke, transnationale banden te blijven opbouwen. 

Updated on Woensdag, 18/12/2024

Updated on Woensdag, 18/12/2024

Victoria, een studente sociaal werk uit Villach, Oostenrijk, voelt zich geïnspireerd door de internationale groepsuitwisseling in Gent. Geïnteresseerd in mensenrechten en sociale rechtvaardigheid, ziet ze deze ervaring als een kans om in contact te komen met gelijkgestemde jongeren en nieuwe manieren te ontdekken om een verschil te maken. 

Victoria is vooral gefascineerd door het Belgische politieke systeem, waarover ze voor de uitwisseling weinig wist. “De gesprekken hier motiveren me om thuis de politieke draad weer op te pakken,” vertelt ze. Als iemand die al had deelgenomen aan demonstraties en in de jeugdraad van Villach had gezeten, was Victoria geen onbekende in activisme. Toch verbreedde haar tijd in Gent haar horizon en wekte het een interesse om zich mogelijk aan te sluiten bij een politieke partij in Oostenrijk. 

Het hoogtepunt van haar week was het ontdekken van de benadering van jeugdwerk in Gent, vooral de inspanningen om jongeren met minder kansen te empoweren. “De jeugdorganisaties hier zoeken mensen op die normaal niet zo snel deelnemen aan sociale of culturele activiteiten en baseren hun activiteiten op hun noden,” zegt ze, onder de indruk van de inclusieve aanpak van Gent. 

Victoria verliet Gent met een hernieuwde motivatie om een grotere rol in haar gemeenschap te spelen. Ze hoopt de lessen die ze heeft geleerd mee terug te nemen naar Villach en anderen te inspireren om zich in te zetten voor politieke en sociale verandering. 

Updated on Woensdag, 18/12/2024